Zenuwpijn

MORTONSE NEURALGIE

Een Mortonse neuralgie is een zenuwbeknelling tussen twee middenvoetsbeentjes. De beknelde zenuw raakt hierdoor geïrriteerd. Meestal betreft het de zenuw tussen het 3e en 4e middenvoetsbeentje, soms ook tussen het 2e en 3e middenvoetsbeentje. Wanneer de zenuw erg geïrriteerd is, kan hij opzwellen waardoor de kans groter wordt om tussen de middenvoetsbeentjes klem te komen zitten. Het probleem ontstaat vaak op deze plek omdat hier twee zenuwbanen samen komen. Waar deze twee zenuwen samenkomen, is de zenuw dikker in doorsnede dan de andere zenuwen die naar de tenen gaan. Ook ligt de zenuw in het onderhuidvetweefsel, net boven het vetpolster van de voet, dichtbij de arterie en venen (bloedvaten). Boven deze zenuw ligt een dik ligament (band) die de middenvoetsbeentjes bij elkaar houdt. Dit ligament is erg sterk en vormt het dak boven de zenuw. Het grondoppervlak drukt, bij elke stap, van onderuit tegen de verdikte zenuw en het dikke ligament geeft een druk naar beneden. Dit veroorzaakt compressie van de zenuw in de smalle ruimte tussen de middenvoetsbeentjes.

ONTSTAAN
De oorzaak van deze aandoening kan velerlei zijn. Vaak is een afwijkende voetstand debet aan het begin van de klachten, dit uiteraard in combinatie met de belasting en activiteiten die ondernomen worden. Verschillende activiteiten, zoals rennen, tennis, voetbal of het gebruik van strak zittende schoenen of lopen op hoge hakken, kunnen neuralgische (zenuw) klachten veroorzaken.

KLACHTEN
De symptomen in de beginstadia van de klacht worden voornamelijk gekarakteriseerd door acute perioden van pijn in de voorvoet met uitstralende pijn naar de tenen. De pijn treedt bijna altijd plotseling op tijdens lopen/sporten en heeft het karakter van kramp of een snijdende pijn. Het uittrekken van de schoen en het masseren van de voet bezorgt de meest snelle verlichting van de klachten. Op den duur komen de pijnperioden steeds sneller voor en deze houden langer aan. De klachten verdwijnen niet meer zo snel door het uittrekken van de schoenen of massage. Op den duur kunnen zenuwverdikkingen (neuromen) zo dik worden dat het onmogelijk wordt om zonder pijn schoenen te dragen en wordt de pijn chronisch.

PODOTHERAPIE
Bij de behandeling in de acute fase is het belangrijk om de overdruk op te heffen en te zorgen dat de zenuw weer “vrij” komt te liggen. Dit kan door middel van taping, een podotherapeutische inlegzool en/of een teenorthese. Een passend schoenadvies is voor de therapie van essentieel belang.
Bij chronische klachten is het medisch gezien mogelijk om een injectie met corticosteroïden te geven of een chirurgische ingreep waarbij de zenuw of de verdikking verwijderd wordt. Indien dit noodzakelijk is, wordt u hiervoor terug verwezen naar uw huisarts.

BRANDERIGE VOETEN

Branderige voeten is een veel voorkomend probleem en kan verschillende oorzaken hebben. Sommige zijn lokaal en klein, andere zijn ernstiger. Branderige voeten kunnen ervoor zorgen dat men ’s nachts wakker ligt en kunnen een constante pijn veroorzaken. Branderige voeten komen meestal voor bij mensen ouder dan vijftig jaar, maar kunnen ook voorkomen bij jongere mensen. Branderige voeten komen vaker voor bij diabetici als gevolg van de neuropathie die zich kan ontwikkelen.

OORZAKEN

• Veel voeten hebben een branderig gevoel aan het eind van de dag. Vooral bij staand werk en overgewicht als gevolg van standsafwijkingen in de onderste extremiteiten.
• Hete en zweterige voeten.
• Neuropathie.
• Zenuwbeschadiging.
• Alcoholmisbruik.
• Sommige bloedziekten.
• Tarsaal tunnel syndroom.
• Metatarsalgie (een verzamelnaam van allerlei klachten in de voorvoet).
• Allergie voor de chemische bestanddelen van sokken en schoenen.

WAT KUNT U ZELF DOEN?
Het belangrijkste is dat de oorzaak bekend is. Indien de oorzaak vast staat kunt u een aantal dingen zelf doen.

• Indien het een mechanische oorzaak betreft is het dragen van goede schoenen zeer belangrijk al dan niet in combinatie met een schoenaanpassing.
• Zweetvoeten (zie zweetvoeten).
• Sommige crèmes met koelcomponenten eventueel in overleg met de huisarts.
• Katoenen sokken dragen.
• Voeten in handwarm water wassen.
• Probeer niet te lang op de voet te staan.

PODOTHERAPIE
Branderige voeten als gevolg van mechanische afwijkingen kunnen het beste behandeld worden door goed schoeisel in combinatie met inlays. Bij de andere oorzaken is verder specialistisch onderzoek een optie.

TARSAAL TUNNEL SYNDROOM

Het tarsaal tunnel syndroom komt overeen met het meer bekende carpaal tunnel syndroom (bij de pols) en wordt veroorzaakt door beknelling van een zenuw: de nervus tibialis. De nervus tibialis volgt een lange, kronkelige route, vanaf de rug via de achterkant van het been naar de enkel. Vlak boven de enkel draait de zenuw door een bottige tunnel naar de binnenenkel toe. Daar ligt de nervus tibialis, samen met een slagader, tussen 3 spiergroepen in. Dit alles wordt strak bij elkaar gehouden door een stevige band (het ligament laciniatum) aan de binnenzijde van de enkel. De zenuw loopt als het ware door een tunnel; de tarsaal tunnel. OORZAAK Doordat de zenuw omringd is door pezen van grote spieren, is het meestal één (of meerdere) van deze pezen die verdikt is en meer ruimte vraagt in de tarsaal tunnel. Dit veroorzaakt druk of beknelling van de zenuw in de tarsaal tunnel. De tarsaal tunnel kan bij letsels van de enkel, maar ook door standsafwijkingen van de voet en enkel nauwer worden.

KLACHTEN Zijtakjes van de zenuw (n.tibialis) lopen van de binnenenkel naar het hielbeen en naar de onderkant van de voet en kunnen dan pijn, tintelingen en soms een doof gevoel veroorzaken. Het heffen van de voet en het naar binnen knikken van de enkel veroorzaken ook vaak pijnklachten. De klachten treden vooral 's avonds en 's nachts op, voornamelijk na lang staan en hardlopen, terwijl er in de ochtenduren meestal weinig klachten zijn.

PODOTHERAPEUT
In een onderzoek kan de podotherapeut achterhalen welke structuren/standsafwijkingen de beknelling van de zenuw veroorzaken. Meestal ligt de oorzaak bij standsafwijking van de voet en enkel, en vooral het naar binnen zakken/knikken hiervan. Veelal kan de podotherapeut dit middels een zooltherapie corrigeren. Hierdoor vermindert de druk op de zenuw in de tarsaal tunnel en zal de zenuw kunnen herstellen.

PERIFERE NEUROPATHIE

Perifere neuropathie is de algemene benaming dat refereert aan verstoringen aan het perifere zenuwstelsel. Het perifere zenuwstelsel bestaat uit zenuwen welke ontspringen uit het centraal zenuwstelsel en naar verschillende perifere delen van het lichaam gaan.

De perifere neuropathie is een relatief veel voorkomend probleem wat resulteert in schade aan de zenuwen. Het kan veroorzaakt worden door een aantal ziektes aan de zenuwen. De meest voorkomende oorzaken zijn diabetes, alcoholisme, voedingstekorten, andere specifieke aandoeningen aan het zenuwstelsel en zenuwbeknellingen (rug). Diabetes is de grootste meest voorkomende oorzaak van perifere neuropathie. Andere minder voorkomende oorzaken zijn blootstelling aan koude of straling, medicijngebruik, giftige stoffen, vasculaire of collogene ziekten en reumatoïde artritis.

SYMPTOMEN
De perifere zenuwen bestaat uit motorische (om te helpen bewegen) zenuwen en sensibele (om te helpen voelen) zenuwen. Een of beide kunnen aangetast zijn door de neuropathie.

Als een sensibele zenuw beschadigd is, is het belangrijkste symptoom pijn, prikkelingen, tintelingen, een branderig gevoel en een vermindering of verergerd van het gevoel (wattengevoel). De symptomen ontwikkelen zich geleidelijk aan. Het kan starten met een tinteling in de tenen en de bal van de voet en zich omhoog verspreiden. Soms kan de huid zo gevoelig worden dat de kleinste aanraking vervelend is. Soms zijn de symptomen nauwelijks merkbaar, maar op andere momenten speciaal ’s nachts, kunnen ze ondraaglijk zijn. De symptomen kunnen ook een wattengevoel geven, branderige voeten of pijn. Als de motorische zenuwen zijn beschadigd kan er een verzwakking van de spieren ontstaan welke door deze zenuwen worden gecontroleerd met als gevolg een verandering van voetstand.

DIABETISCHE PERIFERE NEUROPATHIE
Diabetisch perifere neuropathie verdient een aparte vermelding omdat het de meest voorkomende oorzaak is en tot serieuze complicaties kan leiden. Diabetische perifere neuropathie betekent schade aan de zenuwuiteinden bij mensen met diabetes. Het proces waarbij de zenuwen worden beschadigd is niet geheel duidelijk, maar het is waarschijnlijk gerelateerd aan een te hoge bloedsuiker welke het metabolisme van de zenuwcellen aantast.

Er zijn drie soorten van diabetische perifere neuropathie:

• Sensorisch, het verlies om o.a. koud, warm en pijn te voelen.
• Motorisch, vermindering van kracht en vermindering van controle van beweging en verandering van de voetstand.
• Autonome, vermindering van regulerende functies zoals peesreflexen.

Perifere neuropathie kan zich uiten in:

• een vermindering van het gevoel voor o.a. koud, warm, etc.
• pijnklachten en een branderig gevoel (pijnlijke neuropathie).

PODOTHERAPIE
Er is in de meeste gevallen geen genezende behandeling mogelijk voor de perifere neuropathie. De podotherapeut kan de gevolgen van de perifere neuropathie beperken. Tevens zal er specifiek advies gegeven worden met betrekking tot bepaalde systeemziektes (zie diabetes mellitus).

MORTONSE NEURALGIE Een Mortonse neuralgie is een zenuwbeknelling tussen twee middenvoetsbeentjes. De beknelde zenuw raakt hierdoor geïrriteerd. Meestal betreft het de zenuw tussen het 3e en 4e middenvoetsbeentje, soms ook tussen het 2e en 3e middenvoetsbeentje. Wanneer de zenuw erg geïrriteerd is, kan hij opzwellen waardoor de kans groter wordt om tussen de middenvoetsbeentjes klem te komen zitten. Het probleem ontstaat vaak op deze plek omdat hier twee zenuwbanen samen komen. Waar deze twee zenuwen samenkomen, is de zenuw dikker in doorsnede dan de andere zenuwen die naar de tenen gaan. Ook ligt de zenuw in het onderhuidvetweefsel, net boven het vetpolster van de voet, dichtbij de arterie en venen (bloedvaten). Boven deze zenuw ligt een dik ligament (band) die de middenvoetsbeentjes bij elkaar houdt. Dit ligament is erg sterk en vormt het dak boven de zenuw. Het grondoppervlak drukt, bij elke stap, van onderuit tegen de verdikte zenuw en het dikke ligament geeft een druk naar beneden. Dit veroorzaakt compressie van de zenuw in de smalle ruimte tussen de middenvoetsbeentjes.

ONTSTAAN
De oorzaak van deze aandoening kan velerlei zijn. Vaak is een afwijkende voetstand debet aan het begin van de klachten, dit uiteraard in combinatie met de belasting en activiteiten die ondernomen worden. Verschillende activiteiten, zoals rennen, tennis, voetbal of het gebruik van strak zittende schoenen of lopen op hoge hakken, kunnen neuralgische (zenuw) klachten veroorzaken.

KLACHTEN
De symptomen in de beginstadia van de klacht worden voornamelijk gekarakteriseerd door acute perioden van pijn in de voorvoet met uitstralende pijn naar de tenen. De pijn treedt bijna altijd plotseling op tijdens lopen/sporten en heeft het karakter van kramp of een snijdende pijn. Het uittrekken van de schoen en het masseren van de voet bezorgt de meest snelle verlichting van de klachten. Op den duur komen de pijnperioden steeds sneller voor en deze houden langer aan. De klachten verdwijnen niet meer zo snel door het uittrekken van de schoenen of massage. Op den duur kunnen zenuwverdikkingen (neuromen) zo dik worden dat het onmogelijk wordt om zonder pijn schoenen te dragen en wordt de pijn chronisch.

PODOTHERAPIE
Bij de behandeling in de acute fase is het belangrijk om de overdruk op te heffen en te zorgen dat de zenuw weer “vrij” komt te liggen. Dit kan door middel van taping, een podotherapeutische inlegzool en/of een teenorthese. Een passend schoenadvies is voor de therapie van essentieel belang.
Bij chronische klachten is het medisch gezien mogelijk om een injectie met corticosteroïden te geven of een chirurgische ingreep waarbij de zenuw of de verdikking verwijderd wordt. Indien dit noodzakelijk is, wordt u hiervoor terug verwezen naar uw huisarts.